Brownsberg!

Hello people,

Even een tussenupdate sinds vorige week. Ik was geëindigd met de mededeling dat ik zou gaan kijken hoe ver het fietsen was naar mn ouders appartement. Nou dat heb ik geweten. Samen met Quinty ben ik gaan fietsen. Na een paar keer vragen zeiden ze dat ik nog wel door moest fietsen, dus deden we dat braaf. Maar toen we echt al een stuk hadden gehad, waren we het toch wel zat. Dus hebben we het nummer opgezocht en ben ik gaan bellen. Bleek dat we dus al veelste ver zaten en dat we echt een stuk terug moesten (thanks SU). Maar ik kon dus ook nog niet eens even kijken, want er was niemand aanwezig.. Nouja dan maar niet. Wel had ik gelijk besloten dit nooit meer te doen. De weg is echt heeeeeel druk, ongeorganiseerd en op een gegeven moment hadden we een fietspad, maar die was hartstikke slecht. Maargoed, daarna zijn we naar het zwembad gefietst en er gelijk ingesprongen, heerlijk!

Ook ben ik hier naar de bioscoop geweest, alles is hier in het engels. Zoals de meeste wel weten, ben ik hier niet heel goed in. Maaar het is me gelukt! We waren naar fast 7 gegaan, echt prachtig. Ik zou iedereen aanraden naar de film te gaan, al is het maar voor het einde. Deze is zo mooi gemaakt, zo fantastisch hebben ze dat gedaan. We hebben gehuild op dat moment.. Daarnaast ben ik ook naar Insurgent geweest, en ook deze ging me goed af. Ook echt geweldig deze film. Heel mooi gedaan en hartstikke spannend. Ben echt blij dat ik ze hier kan zien en niet nog zo lang moet wachten.

Ondertussen zijn ook mijn ouders en zus aangekomen! Echt heel leuk. Het is fijn om ze te kunnen laten zien waar ik woon, leef enz. We zijn de eerste dagen lekker rond weesten kijken, mijn haren geverfd (ideaal, loop ik er weer netjes bij :) ) en donderdag en vrijdag zijn we naar Brownsberg geweest.

Donderdagochtend om kwart voor 8 moesten we bij ‘T vat zijn. We gingen met Igor als gids en Valentino als buschauffeur / kok op naar Brownsberg. We hadden een paar tussenstops en toen gingen we eerst naar Bergendal. Hier gingen we met de kabelbaan door de natuur en over de rivier vliegen. Echt geweldig. Er waren in totaal 7 kabels, lage, hoge, lange en korte, maar allemaal hartstikke gaaf! De begeleiders gingen vaak ondersteboven en dat wil ik ook! Dus dat vroeg ik en dat mocht, maar wel bij de laatste want dan hoef je niet te remmen! Nou prima, anders wordt het ook moeilijk. Dus nadat we door de bossen waren gegaan, over de Suriname rivier waren gesjeesd en weer door de bossen waren gevlogen, kwamen we bij de laatste aan. Hup ik ondersteboven, maar dan wel met de handjes los he Femke, want dat hoort erbij. Verschrikkelijk eng, maar ik MOEST het van mezelf doen. Dus ik m’n handen los, keihard gillen (dat mocht je doen, als je het maar op het beste moment deed en dat vond ik nu wel toepasselijk), maar mijn god, het was echt zo gaaf! Heel leuk om ook een keer te doen. Hierna weer door rijden, op naar Brownsberg.
Ondertussen was ik al helemaal voorin gaan zitten omdat ik misselijk werd achterin. Hartstikke gezellig bij Valentino. Uiteindelijk was ik dubbel blij mee, want de weg naar boven was verschrikkelijk. Overal hobbels, kuilen enz. Ik stuiterde al op en neer, maar die meiden achterin vlogen omhoog! Na een half uur heel hard lachen, stuiteren en genieten van de jungle kwamen we boven. Hier mochten we onze kamers in. Daarna zijn we een boswandeling gaan maken. We zagen toen wat aapjes, de brulapen. Die maken lawaai, man man man, das niet normaal. Ook hebben we andere dieren gezien, zoals kikkers, salamanders, krekels ( die zijn echt heeeeel groot). Hierna moesten we lekker gaan eten. We hadden soep, in bakjes, die niet erg stevig waren. Dus ik aan het opscheppen, krakt dat bakje door waardoor heel die stomme soep tegen mn duim aan loopt. Daar zit nu lekker een blaar en een kleine tweedegraads brandwondje. Heel fijn.. Gelukkig hebben ze daar vanalles liggen en kon ik zo brandwondenzalf enz erop smeren. Niet dus, hup koelen, in een beker met ijs voor heel lang, ik kon hem er echt niet uithalen want dan deed en echt heel pijn. Na heel lang erin houden zijn we naar voor gelopen, maar die hadden alleen uienzalf, ja dan dat er maar op. Duim vasthouden, huid omhoog duwen om mezelf een beetje minder pijn te geven en heel hard op je tandjes bijten. Op naar de nacht wandeling. Ook nu opnieuw van alles gezien, maar geen grote beestje jammer genoeg. Wel was heel erg spannend. Daarna nog even cocktail gedronken, heel even bij het kampvuur en lekker slapen, op mn stapelbed, bovenin, heel klein, waar ook nog eens je matras jou knuffelt omdat je zo ver doorzakt. Maargoed, ik heb wat geslapen, wekker om half zes, hup eruit voor onze vroege ochtend wandeling. Iedereen zit klaar, behalve de gids. Wakker maken dus! Nou om half zeven eindelijk weg, veel geluid van de brulapen, maar ze zijn moeilijk te vinden. Achja, wel weer andere mooie beesten gezien!
Even ontbijten, omkleden en op naar de volgende wandeling, naar de watervallen. Eerst konden we naar beneden lopen, erg stijl, erg zwaar, mijn knieën voelen al niet zo goed, maar na een tijdje voelde ik ze zwaar trillen als ik er druk op zette. Maargoed, iedereen die me kent, weet dat ik toch niet zal stoppen, zeker niet als ik daarna watervallen kan zien! Uiteindelijk aangekomen bij een prachtige waterval, met heerlijk koud water! Chop chop, kleren uit, schoenen uit en we mochten naar boven klimmen om op het tussen plateau te komen. Shauni staat boven, Mireille en ik nog bezig met de laatste paar klimstappen, zegt ze, blijf rustig staan, er zit hier een slang. MIJN GOD, wat waren we bang. Igor maar roepen, kunnen we door of wat moeten we doen. Nou we konden door, slang niet giftig, dus ga maar. Het was hartstikke mooi daar boven en nog even wat foto’s geschoten en weer terug. Zit die stomme slang daar nog. Omgedraaid en gaat hij bewegen als we er langs willen. Toch maar doorgaan, hij doet niks, hij doet niks, hij doet echt niks. Mijn mantra die op dat moment door mijn hoofd ging. Even weg kijken, terug kijken, war is dat beest, is tie kwijt. Hup doorgaan, hij zit vast niet bij je in de buurt. Gelukkig was dit ook en zijn we veilig beneden. Nog even in het water en weer terug, om de andere toch nog te kunnen bekijken.
De klim omhoog, aan de ene kant minder zwaar, aan de andere kant ook niet. Mijn knieën gingen het begeven, en ik kreeg het heel benauwd door mijn hooikoorts. Even puffen en weer doorgaan. Mezelf aanmoedigen dat ik het kon en dat we de zwaarste klim hebben gehad in het begin. Dat as ook wel, maar soms voelt dat niet zo haha. Nog even snel naar die andere, er stijl naar beneden, maar het was het zeker waard! weer zo’n mooie waterval, snel foto’s maken en weer terug naar boven, stijl omhoog. Laatste stukje wandelen en we zijn weer terug. Toen ik dat wist, dacht mijn lichaam ook mooi, dan kan ik toegeven aan de pijn. Achteraf had ik echt al zo veel pijn, en was de tocht toch wel te zwaar voor me. Maar het was de pijn waard! Echt waar.
Nog even zitten in de zon, opdrogen enz. En aapjes spotten! Er zaten overal nog wat aapjes, dus heb nog lekker wat foto’s kunnen maken van de geweldige beesten!
Daarna spullen pakken en hup de bus in naar huis. Weer lekker vooraan zitten, maar toen begon de pijn echt de overhand te nemen. Toen we bijna in Paramaribo waren stopten we even omdat een andere bus pech had. We konden er even uit, dus ik dacht ook, even staan. Maar dat ging wat minder. Ijs in zakjes en dat maar op mijn knieën. Andere bus aan de sleepkabel, of een soort van sleepkabel, en hup rijden maar. Na drie pogingen eindelijk weer onderweg.
Eenmaal thuis met veel pijn en moeite boven gekomen, pizza eten en lekker slapen. Eenmaal in bed weer naar de wc moeten natuurlijk, tot twee keer toe en nog een keer midden in de nacht, maar goed.
Nu is het weer ochtend, lig ik in m’n bed, met veel pijn, poging gedaan tot lopen, maar ik zak lichtjes door mijn knie, m’n enkels doen pijn, schouders doen pijn en al m’n gewrichten. Nu merk ik goed dat ik nog spieren heb, want de spierpijn is er ook goed aanwezig, maar het was het allemaal waard! Vandaag gewoon lekker rustig aan en dan komt het helemaal goed!
Leerpuntje voor mezelf dat zoon tocht toch te zwaar wordt voor me met mijn knieën en enkels, iets voor de volgende keer! Komt weer helemaal goed.
Verder ga ik nog lekker wat andere dingen doen met m’n ouders, gewoon genieten en vooral relaxen!

Het was weer een heel verhaal, maar ik vertel jullie erg graag alles:) De foto’s die komen binnenkort weer, en anders op facebook, het is op deze website soms moeilijk om ze up te loaden, dat duurt vaak even!

Bedankt voor het lezen en heel veel liefs van mij!