Expeditie robinson ervaring?

Lieve mensen,

Het is al een tijd geleden dit ik iets heb geplaatst, dus dit wordt wel een lang verhaal, alvast succes weer!

In de tijd dat ik niks heb geplaatst zijn mijn ouders en zus geweest (een van de redenen dat ik niks erop heb gezet). Ze zijn 17 dagen bij mij geweest. Het was erg leuk en fijn. Zo hebben ook zij een beeld van hoe het hier gaat, alles wat ik schrijf of vertel is heel anders dan dat je het ziet natuurlijk. Ik heb samen met ze de kaaimannentour en galibi nog een keer gedaan, dus daarover zal ik maar niet weer een heel verhaal vertellen. Ook ben ik met hun naar brownsberg geweest, daarover heb ik natuurlijk ook wat geplaatst. Daarnaast hebben we lekker door de stad gewandeld, vanalles bekeken enz. Ook zijn ze nog bij mij op school geweest! Dat was erg leuk. De kinderen vonden het bijzonder, maar mijn zij zelf ook. Daarnaast heb ik Angela een keer meegenomen met uitgaan, erg leuk ook! Onze taxichauffeur ontfermde zich wel over haar, dus heeft ze nog lekker kunnen dansen! Ook ben ik vaak lekker gaan eten bij allerlei heerlijke plekken, selfies gemaakt met mama en ook met Mireille haar moeder en opa lekker gezellig met z’n alle gaan eten! Hartstikke leuk. Ook nog gezellig met papa naar de voetbal gekeken (champions leage). Ook super gezellig Toen ze eenmaal weg gingen had ik het toch wel even moeilijk, maar gelukkig zij ook, dus dat scheelt! Het was echt hartstikke leuk om ze hier te hebben en alles te kunnen laten zien! Dankjewel dat jullie zijn geweest!

Verder heb ik nu een eigen klas gekregen. Ik sta in 2c, dat is groep 4. Het is een hartstikke leuke klas. Ik ben bezig met het onderzoek en vooral veel bezig met 1 op 1 begeleiding. Dat is heel erg leuk, want het is bij diegene erg nodig. Daarnaast is hij er erg blij mee en vraagt er ook om en zegt steeds dankjewel als ik geholpen heb, echt heel lief! Jammer genoeg heb ik nog maar twee weken stage en dan ben ik al klaar.. dat is wel balen.

Afgelopen weekend ben ik samen met Mireille naar Gunsi geweest. Dit is een klein marron dorpje vlak bij de jungle. Het is zoon 4 uur van Paramaribo vandaan. Het ligt aan de rivier, met allemaal stroomversnellingen. Hartstikke mooi! We moesten eerst 3 uur met de boot naar Atjoni, hier hebben we heerlijke bami gegeten (beste tot nu toe). Hierna gingen we nog een uur met de boot. Na onze reis van vier uur kwamen we dus aan. Het was zo mooi, al snel mochten we een huisje uitzoeken. Vanuit ons huisje keken we uit op een grasveld waar allemaal kinderen speelden, super lief, maat ook op de rivier, wat weer heel mooi was. Het huisje was lekker knus en met alleen een bed. Na het installeren gingen we naar de overkant. Hier konden we zwemmen en gingen we vissen. Ook waren er daar andere mensen, deels toeristen maar ook wat locals denk ik. We kregen al gelijk whisky aangeboden, dus die hebben we maar genomen (hierna hebben we die ook weer weggegeven aan de andere die mee waren maar dat maakt niet uit haha). We hebben lekker inde stroomversnelling gezeten, moeilijk opgave, want als je wilde verplaatsen ging je broekje er bijna vandoor of je zat zo dat alles op de ander kwam en die er bijna vandoor ging, maar we hebben het overleefd. De vissen wilden alleen niet echt bijten dus zijn we terug gegaan en hebben we daar gevist, hier hadden we wel beet! We hebben 5 (!) Piranha’s gevangen. Hierna werden die door Jozef (reisleider) schoongemaakt en alles. Ook werden zijn ingewanden eruit gehaald. Ik heb een poging gedaan om te kijken, maar dat vind ik wel zo vies, dat het erg moeilijk ging. Daarna konden we even douche, opfrissen enz om daarna lekker te kunnen eten. Toen hebben we de piranha opgegeten. Het is erg lekker, maar er zit onwijs veel graat in! Maar ook dat heb ik dus weer op. Na het eten hebben we nog lekker gekletst en gekaart. Wat wel heel erg fijn was, was dat Jozef chocomel mee had! Ik was inde 7e hemel Toen zijn we heerlijk gaan slapen. De volgende ochtend kregen we om half negen ontbijt, echt super goed. We kregen een ei, tomaat, komkommer, hagelslag en boterhammen, het was echt heerlijk! Natuurlijk heb ik toen ook weer chocomel op! Hierna gingen we een wandeling maken door het dorp. Het is een traditioneel marron dorpje, dus er was vanalles te zien. Zo hebben ze een soort poort waar je doorheen loopt, maar deze dient ervoor om boze geesten weg te houden. Ook hebben ze nog speciale offerplaatsen waar ze de goden eren. Ze offeren alleen met drank en eten, niet met bloed ofzo. Daarnaast hebben ze verteld over hun manier van rouwen bij een overledene. Erg speciaal. We hebben veel gezien en geleerd. Wat erg ooi is om te zien, is dat iedereen elkaar kent en ook op elkaar let. Hierdoor kunnen de kinderen gewoon lekker rondlopen en spelen zonder dat steeds de ouders mee moeten. Het is heerlijk om te zien hoe die kinderen spelen. Ze hebben niets, maar spelen juist met de natuur, van de berg afrollen en weer op rennen, weer eraf rollen en terug erop, in de boom klimmen, in het water klimmen, in het gras lekker spelen of voetballen. En de lol die ze hebben, geweldig! Na de wandeling hebben we nog wat gegeten, hierna gingen we naar de jungle. Mireille en ik wilde er heel graag slapen, gelukkig wilde fabiënne dit ook, de andere vier zouden gingen ergens anders heen. Tijdens de wandeling hebben we veel gezien en geleerd over de natuur. Waar je water vandaan kunt halen, welke bomen iets speciaals hebben voor genezingen. Ook heb ik nog een made gegeten (ja echt waar). We kregen de kans om dit te eten, die kans krijg ik nooit meer, dus ik moest het van mezelf doen. Het was overigens niet vies, het is niet dat ik het nu helemaal wil eten ofzo, maar het was niet vies. Het is meer het beeld dat we erbij hebben, dan dat het smerig smaakt. Maargoed, ik heb het wel gedaan en stiekem ben ik er wel trots op. Weer iets wat ik heb overwonnen, iets bijzonders wat ik heb opgegeten en iets wat niet veel kunnen zeggen! Na een stuk hebben we ook tarzan en jane gespeeld, we hebben een poging gedaan tot lianen slingeren. Mijn eerste poging mislukte best wel, mijn verkeerde arm zat boven, hier had ik namelijk erg veel last van. Eigenwijs dat ik ben, wilde ik nog een keer, maar dan mijn andere arm boven, dit ging al iets beter, maar top was het niet. Wel erg leuk en grappig. We hebben hard kunnen lachen toen! Hierna hebben we goed doorgelopen naar onze slaapplek. Hier konden we tot de conclusie komen dat het water erg hoog had gestaan en dat hierdoor alle potten en pannen weg waren, het voedsel dat er altijd ligt voor eten was weg (rijst enz zodat dit niet extra meegenomen hoeft te worden) en ook het zeil voor over het dak was weg. Tja wat gaan we doen? We kunnen niet koken, hebben alleen brood en knakworsten, leverpastei en komkommer mee en we hebben geen dak. Nou, een dak kunnen we wel maken van bladeren, in de avond eten we brood met ongekookte knakworsten, leverpastei en komkommer en in de ochtend dan maar wat koekjes en tuc om nog iets binnen te hebben en dan hopen we maar dat het niet regent. Goed, doen we dat! Jozef op doek naar de goede bladeren, wij lekker bij het kreekje zitten. Ons hutje was overigens dus een aantal stevige takken in de grond, met andere dikke takken erover waar we onze hangmatten zouden hangen. Hierover kwamen dus de bladeren, erg gezellig. Toen gingen we dus onze heerlijke maaltijd eten (het was echt wel lekker hoor!) We kregen zo echt een lekker back to basic gevoel! We hadden ook een gezellig kampvuur. Ook maakte Jozef een bank van stevige takken een bankje en konden we lekker zitten. De takken lagen gewoon heel simpel over elkaar, maar het werkte! Na een tijdje zette Jozef zijn tak alleen anders, dat als Mireille op zou staan, ik de tak tegen mijn hoofd aan zou krijgen, gelukkig is dit niet gebeurd. Als tafel hadden we een ton, en zo zijn we weer lekker gaan kaarten! Lekker bij het kampvuur, een lampje die via een aggregaat licht gaf zaten we bij elkaar. Na een tijdje voelde we drup drup en drup drup gaat hier altijd over in kei harde regen. En dat was ook zo. Dan maar schuilen onder ons dak, maar ons dak hield het ook niet. Nou, we hadden twee opties, of nasr huis, of alle bladeren naar een kant en knus op elkaar slapen. Het was inmiddels negen uur, en veel zin om naar huis te gaan hadden we niet meer. Dan maar knus op elkaar! Zodra de ene bewoog, ging de rest ook heen en weer. Je lag heerlijk, maar van slapen kwam het niet. Ten eerste was het natuurlijk spannend en luister je naar alles om je heen, wat overigens geen ramp is, want alle rust die je hebt en alles wat je dan hoort is geweldig! Maarja toen ik dan bijna in slaap kwam, krakte er iets door, hierna viel er wel ineens een vrucht, dan ligt Jozef naast je weer heel hard te snurken of valt er weer een vrucht. Maar toch heb ik wat kunnen slapen hoor. Het was een hele leuke, mooie, spannende maar ook bijzondere ervaring! Nog iets wat niet veel kunnen zeggen. In de ochtend dus nog wat koekjes en tucjes op, hangmatten eraf, spullen inpakken en terug naar het dorpje toe! Bij het dorpje lekker gedoucht, en als echt ontbijt: bakabana’s, zo heerlijk! Hier genoten we wel van hoor. Toen konden we nog lekker rustig onze spullen pakken, genieten van het uitzicht en wachten op de andere om onze terug reis te beginnen. Na weer 4 uur reizen waren we lekker thuis. Hier heb ik gelijk de was gedraaid, geskyped met Joost en Sjoerd en ben ik lekker onder een warme douche gaan staan om mijn haren te wassen, heerlijk! Daarna zijn we lekker met de meiden gaan eten bij zus en zo om lekker bij te kletsen! Het was hartstikke gezellig. Hierna ben ik lekker mijn bed in gekropen want ik was onwijs moe!

Zo heb ik denk ik weer alles verteld, of nja, de hoogtepunten dan. Over drie weken zit ik thuis, in mijn eigen huis. Dat is echt heel erg raar. Of ik er zin in heb, ergens nog steeds niet. Het is hier hartstikke leuk en gezellig. Ik heb veel leuke mensen ontmoet en veel gedaan, maar er is nog zoveel meer te doen en ook zoveel wat ik nog wil doen. Daarnaast is het hier prima (zeker het weer). Aan de andere kant mis ik iedereen ook wel hoor. In dat opzicht heb ik wel zin om iedereen weer te zien en alle dingen te kunnen doen die ik hier niet kan, of niet kan doen met bepaalde mensen. Een erg dubbel gevoel dus!
Maar mijn blog is (alweer) erg lang, dus ik zal er eens mee ophouden:) weer erg bedankt voor het lezen, blijft leuk om te zien dat zoveel mensen me blijven volgen! Jullie zijn fantastisch!

Heel veel liefs,
Femke